امتحان با فرزند
یکی از سخت ترین امتحان هاست که در طول تاریخ بسیاری را رفوزه کرده است همچون زبیر ها در صدر اسلام که به فرموده امیرالمؤمنین علیه السلام زبیر با پیامبر ص و اهل بیت علیهم السلام بود تا اینکه عبدالله فرزند او بزرگ شد، در زمان انقلاب اسلامی هم بودند کسانی که فرزند ناباب خود را بر اهداف انقلاب مقدم نمودند و صد البته افرادی هم بودند که در مقابل زیاده خواهی فرزند خود ایستادند.
و لذا قرآن کریم، فرزند را مایۂ آزمایش الهی می داند و برخی از همسر و فرزندان را دشمن انسان معرفی می کند«
ای اهل ایمان! به راستی برخی از همسران و فرزندانتان [به علت بازداشتن شما از اجرای فرمان های خدا و پیامبر] دشمن شمایند؛ بنابراین از [عمل به خواسته های بی جای] آنان [که مخالف احکام خداست] بپرهیزید، و اگر [از آزار و رنجی که به شما می دهند] چشم پوشی کنید و سرزنش کردن آنان را ترک نمایید و از آنان بگذرید [خدا هم شما را مورد الطاف بی کرانش قرار می دهد]؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.
(تغابن 14)
حال ابراهیم بن شکن را بنگر که بعد از سالهای طولانی خداوند به او فرزندی داده و وقتی فرزند او به سن 14 سالگی می رسد دستور ذبح، آن هم با دست خودش به طور قطع صادر می شود، و چه فرزندی است اسماعیل که می فرماید: یا ابت افعل ما تؤمر، یعنی هرچه دستور خداوند رسیده است انجام بده،
و حضرت ابراهیم خلیل الله هم چنین کردند و از امتحان سخت الهی سربلند بیرون آمدند و به مقام ولایت و امامت رسیدند
یعنی امتحان گرچه امتحان بسیار سختی است لکن در صورت موفقیت نتیجه ای بسیار عظیم همچون رسیدن به مقام امامت است...
در قرآن کریم سوره حج آیه 37 نیز چنین آمده است:
«لَنْ یَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰکِنْ یَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنْکُمْ ۚ کَذَٰلِکَ سَخَّرَهَا لَکُمْ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِینَ»
(وقتی شما قربانی می کنید آنچه که متعلق به خدا است، تقوای شماست نه گوشت و پوست قربانی)
واقعیت قضیه قربانی، نهایت تسلیم، سرسپردگی، عشق و علاقه بنده به مولای خود است؛ و در واقع قربانی کردن نمادی از ذبح نفس اماره و ابراهیمی شدن است...
