امامت انتصابی است یا اننتخابی؟

مسأله امامت در شیعه:

مسأله امامت در مکتب شیعه کلامی است نه فقهی زیرا مسأله‏ای که موضوع آن صفت یا فعل خداست کلامی است و مسأله‏ای که موضوع آن فعل مکلف است فقهی. در مذهب شیعه نصب امام و تعیین آن فعل خداوند است. لذا کلامی و از اصول در مقابل فروع به شمار می‏رود.هرچند پذیرش آن بر مردم واجب است و از این منظر فقهی است چنانچه خواهد آمد

غرض آنکه :

1. آنچه به ذات اقدس الهی، صفات و افعال او مربوط می‏شود (اصول دین یا مذهب).

2. اموری که به اعمال و تکالیف انسان باز می‏گردد (فروع دین).

 

امامت از مسائل کلامی و اصول دین به شمار می‏آید؛ امّا دیگران آن را از مسائل فقهی و جزو فروع می‏شمارند. آنان لزوم عصمت امام را باور نداشته و او را چونان رهبران عادی می‏دانند که منصب خویش را از انتخاب مردم به دست می‏آورد نه از نصب الهی، از این‏رو آن را از اصول ندانسته و در فقه از امامت گفت‏وگو می‏کنند و اگر در علم کلام از امامت سخن می‏گویند، برای نفی کلامی بودن آن است.