نفوذ فرهنگی به وسیلۀ زنان، دختران و جوانان جامعه

نفوذ فرهنگی به وسیلۀ زنان، دختران و جوانان

زنان، قلب هر فرهنگ هستند و دشمن این را به‌خوبی فهمیده و از این ابزار نهایت استفاده را در هجوم فرهنگی خود به سایر فرهنگ‌ها می‌کند و همیشه درصدد بوده تا با برنامه‌های جذاب سمعی و بصری، ذائقه و سبک زندگی بانوان جامعه را با بهانه‌هایی همچون دفاع از حقوق زن، آزادی و ظلم به زن، حقوق بشر و تساوی و غیره، تغییر دهد و دختران و زنانی را که قرار است با داشتن نقش مادری، مربّی آینده و آیندگان باشند، تمام فکر و وقت خود را صرف اموری بی‌فایده همچون آرایش‌ها و خرید لوازم غیرضروری نمایند و از هدف اصلی خود که انسان‌سازی است بازمانده و عمر خود و خانواده را به بطالت بگذرانند، لذاست که زنان علاوه بر اینکه از اهداف نفوذ فرهنگی هستند، به اعتراف خود دشمن ، به‌عنوان ابزار نفوذ نیز قرار دارند تا با افتادن در دام صدها موسسه و NGO های مهلکی همچون هیفوس  (HIVOS) که همگی از

امتحان الهی با فرزند

امتحان با فرزند
 یکی از سخت ترین امتحان هاست که در طول تاریخ بسیاری را رفوزه کرده است همچون زبیر ها در صدر اسلام که به فرموده امیرالمؤمنین علیه السلام زبیر با پیامبر ص و اهل بیت علیهم السلام بود تا اینکه عبدالله فرزند او بزرگ شد، در زمان انقلاب اسلامی هم بودند کسانی که فرزند ناباب خود را بر اهداف انقلاب مقدم نمودند و صد البته افرادی هم بودند که در مقابل زیاده خواهی فرزند خود ایستادند.
 و لذا قرآن کریم، فرزند را مایۂ آزمایش الهی می داند و برخی از همسر و فرزندان را دشمن انسان معرفی می کند«

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَأَوْلَادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ »

ای اهل ایمان! به راستی برخی از همسران و فرزندانتان [به علت بازداشتن شما از اجرای فرمان های خدا و پیامبر] دشمن شمایند؛ بنابراین از [عمل به خواسته های بی جای] آنان [که مخالف احکام خداست] بپرهیزید، و اگر [از آزار و رنجی که به شما می دهند] چشم پوشی کنید و سرزنش کردن آنان را ترک نمایید و از آنان بگذرید [خدا هم شما را مورد الطاف بی کرانش قرار می دهد]؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

(تغابن 14)

 حال ابراهیم بن شکن را بنگر که بعد از سالهای طولانی خداوند به او فرزندی داده و وقتی فرزند او به سن 14 سالگی می رسد دستور ذبح، آن هم با دست خودش به طور قطع صادر می شود، و چه فرزندی است اسماعیل که می فرماید: یا ابت افعل ما تؤمر، یعنی هرچه دستور خداوند رسیده است انجام بده،
و حضرت ابراهیم خلیل الله هم چنین کردند و  از امتحان سخت الهی سربلند بیرون آمدند و به مقام ولایت و امامت رسیدند
 یعنی امتحان گرچه امتحان بسیار سختی است لکن در صورت موفقیت نتیجه ای بسیار عظیم همچون رسیدن به مقام امامت است...

 در قرآن کریم سوره حج آیه 37 نیز چنین آمده است:
«لَنْ یَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰکِنْ یَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنْکُمْ ۚ کَذَٰلِکَ سَخَّرَهَا لَکُمْ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِینَ»
(وقتی شما قربانی می کنید آنچه که متعلق به خدا است، تقوای شماست نه گوشت و پوست قربانی)
 واقعیت قضیه قربانی، نهایت تسلیم، سرسپردگی، عشق و علاقه بنده به مولای خود است؛ و در واقع قربانی کردن نمادی از ذبح نفس اماره و ابراهیمی شدن است...
 

عرفه معرفت حقیقی به حقایق

 عرفه و دعا
دعا
دستی که به طرف خداوند بالا برود خالی بر نمی گردد...
  دعا هم طلب است و هم مطلوب، دعا عین اجابت است (چه مستجاب شود و چه نشود، مطلوب است)، هم وسیله است و هم غایت، هم مقدمه است و هم نتیجه و هدف، (مطهری ره، بیست گفتار)

 و به قول آلکسیس کارل، دعا پرواز روح به سوی خداست (نیایش)

  امام سجاد(علیه السلام) فرمودند: «دعای مؤمن از سه حال خارج نیست؛ یا برایش ذخیره می گردد یا در دنیا برآورده می شود یا بلایی را که می خواهد به او برسد دفع می کند.»(میزان الحکمه)،

این یعنی دستی که به طرف خداوند بالا میرود خالی برنمی گردد، چرا که خداوند کریم تر از آن است که خواستۀ بنده ضعیف خود را رد کند.            
 پیامبر(ص) فرمودند: ...وَ أَمَّا أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعَاء، یعنی عاجزترین مردم کسى است که از دعا کردن عاجز باشد (مجموعة ورام)

دعا یعنی انسان حالی را مجسم کند که گویا لاعلاج ترین درد عالم را گرفته و  با حال اضطرار تمام خدا را می خواند، این می شود دعای حقیقی و مخ عبادت که #پیامبر (ص) فرمود: الدُّعاءُ مُخُّ العِبادَةِ، در پاورقی محجة البیضاء، جلد2 در توضیح این عبارت می فرماید: مخ، خالص هر شی را گویند و علت اینکه دعا چنین است، چون حقیقت عبادت همان خضوع و تذلل است و این در دعا بیش از سایر عبادات حاصل است.

عرفه  
عرفه یعنی معرفت، معرفت انسان به خدا و اولیا خدا،به خلق خدا،به نعمت های خدا،به نفس خود و به اینکه از کجا آمده است و آمدنش بهر چه بوده و به کجا می رود و مقصد و مقصود او کجاست؟  و ای بسا بزرگترین درد بشر عدم معرفت است...
امام حسین علیه السلام در  دعای عرفه خدا را آنگونه که هست می شناساند، که معرفت الهی و راه خداوند و بقای راه او اهمیتی دارد که امام حسین علیه السلام تمام هستی خود را قربانی این راه و این معرفت می کند که این فداکاری اثر معرفت است...
اثر معرفت جان دادن است و سوختن و روشن کردن همه جهان، معرفت حقیقی جریانی روشنگر راه می اندازد که راه را برای جهانیان تا قیامت روشن کند...
 

شبهه فضای مجازی چاقو

      شبهه ای مهم مربوط به فضای مجازی          
  شبهه:

ابزار خوب و بد ندارد بلکه نحوه استفاده مهم است، «ارتباط تصویری»، «اینترنت پرسرعت»، «شبک ههای اجتماعی»، «ماهواره» و ... مانند چاقو هستند؛ هم می توان استفاده ی خوب کرد و هم نادرست.  
ابزار، خوب و بد ندارد؛ بلکه به نحو ه ی استفاد ه ی افراد از آن برمیگردد .
پاسخ :
در نگاه اولیه و بدون دقت به ابزارهای ارتباطی نوین، این گمان به ذهن ها متبادر می شود که این ها تنها ابزارهایی هستند که در اختیار کاربران قرارگرفته و نوع استفاد ه ی کاربران هم می تواند آسیب زا باشد و هم فرصت آفر ین. بنابراین، نباید در مورد ابزارها صحبتی به میان آید؛ بلکه باید تنها  در مورد شیوه ی استفاده از یک ابزار بحث و  تبادل نظر کرد.

 یکی از نکاتی که باید به  آن توجه کرد این است که هر  رسانه ای مدیر و مالکی دارد. مالک و مدیر  رسانه، بنا بر منویات و اهدافش سعی  می کند  مخاطبین  رسانه ی  خود را به سمت و سویی که  می خواهد  بکشاند بنابراین، در مثال چاقو که برخی فضای مجازی فعلی را با چاقو مقایسه می کنند، باید ببینیم که  اساساً دسته ی چاقو (یعنی مدیریت فضای مجازی) دست کیست؟ آیا دست کاربران است و یا اینکه مدیران و گردانندگان، دسته ی چاقو را در  اختیار دارند؟

وقتی  مدیر  شبکه ی  اجتماعی اینستاگرام مطالب  صفحه ی  «ما عاشق مبارزه با صهیونیستها هستیم» را  برنمی تابد  و محتوای مربوط به آن راحذف  می کند  و حتی ناشر آن را از  شبکه ی  تحت مدیریت خود اخراج   می کند، نباید گفت که  دسته ی  چاقو دست شخص دیگری است و نه کاربر؟ چطور است که مدیران چنین شبکه هایی به طالبان، داعش و مانند آنها اجازهدی نشر مطالبشان را می دهند؛ اما صفحه ی مربوط به سید حسن نصرالل را برنمی تتابد و آن را حذف می کند؟ آیا دسته ی چاقو در دستان حزب الله لبنان است یا مدیرعامل اینستاگرام ؟

چرا درباز ی هایی مانند سیمز و جی تی ای، کاربران نمی توانند مسجد و حسینیه بسازند، نماز بخوانند، روزه بگیرند، و گذشته از امور دینی به فقرا و دردمندان کمک کنند، علیه استکبار و استعمار اقدام کنند، صدقه بدهند و...؛ اما می توانند آدم بکشند، انحراف جنسی داشته باشند، سرقت کنند، آشوب به پا کنند، در مجالس رقص و آواز حاضر باشند و...اینجا با ید گفت: دسته ی چاقو در دست بازیکن است یا بازی ساز ؟
 

چرا وقتی  واژه ی  عاشورا را به زبان انگلیسی در قسمت تصاویر گوگل جستجو  می کنیم، جز تصاویر مربوط به قمه زنی چیزی  نمی بینیم؟ چرا در یوتیوب،  با جستجوی واژه هایی مانند حوزه ی علمیه، دانشگاه، دختر و پسر چیزی جز فساد و فحشا نمی بینم؟ درحالیکه چینش فیلم ها بر اساس تاریخ بارگذاری، حروف الفبا و حتی تعداد بازدید نیست. دسته ی چاقو در اختیار مدیران و گردانندگان است یا کاربران ؟
چرا در تلگرام، فیلم های مربوط به فاجعه ی منا، یک شبه از تمامی گروه ها ، کانا ل ها و حساب های کاربری حذف می شود و َتبِ پیگیری چنین فاجعه ی مهمی ناگهان خاموش  می شود؟ چه کسی این فیلم ها را حذف کرد؟ اکنون  دسته ی چاقو در دست کاربرانی است که حتی حق ندارند محتوای ضد استکباری  را در تلگرام منتشر کنند یا در اختیار مدیران صهیونیست این نرم افزار ؟
کانال ایتا 👈 احلی من العسل
@mgaroose

مخالفت علما با فناوری

آیا علما با فناوری مخالفت می کرده اند؟

گاهی شبهه می شود که علما همیشه با فناوری های نوین مخالفت می کردند، علما از بلندگو، رادیو و تلویزیون هم می ترسیدند.با اینکه استفاده از ابزارهای جدید کم کم به استفاده ی معقول تبدیل شده است.

  پاسخ را ابتدا  با سخن امام راحل در این زمینه شروع می کنیم که البته همین فرمایش پاسخی است متقن بر این شبهه:

«مخالفت روحانیون با بعضی از مظاهر تمدن در گذشته صرفاً به جهت ترس از نفوذ اجانب بوده است. احساس خطر از گسترش فرهنگ اجنبی، خصوصاً فرهنگ مبتذل غرب موجب شده بود که آنان با اختراعات و پدیده ها برخورد  احتیا ط آمیز کنند. علمای راستین ازبس که دروغ و فریب از جهان خواران دیده بودند، به هیچ چیزی اطمینان نمی کردند  و ابزاری از قبیل رادیو و تلویزیون در نزدشان مقدمه ورود استعمار بود، لذا گاهی حکم به منع استفاده از آ نها را می دادند. آیا رادیو و تلو یزیون در کشورهایی چون ایران وسایلی نبودند تا فرهنگ غرب را به ارمغان آورند؟ و آیا رژیم گذشته از درایو و تلویزیون برای  بی اعتبار کردن عقاید مذهبی و نادیده گرفتن آداب و رسو م  ملی استفاده نمی نمود؟» (صحیفه نور،ج21، صفحه277)
در ادامه برای پاسخ به این شبهه توجه به نکات ذیل ضروری است: